本文共 1757 字,大约阅读时间需要 5 分钟。
首先看一段代码:随意打的,粗糙了点
#include结果如下:#include void func(char *a){ int b=sizeof(a); int c=strlen(a); printf(" : %d\n",b); printf(" : %d\n",c); return ;}void func2(char a[]){ int b=sizeof(a); int c=strlen(a); printf(" 1: %d\n",b); printf(" 2: %d\n",c); return ;}void func1(){ char *fa="chejian"; int len1=sizeof(fa); int len2=sizeof(*fa); char fb[20]="lala"; int len3=sizeof(fb); int len4=sizeof(*fb); printf("len1==%d len2==%d len3== %d len4==%d\n",len1,len2,len3,len4); printf("fb == %s\n",fb); printf("*fb == %c\n",*fb); printf("next is %c\n",*(fb+1)); int a[20]; int len5=sizeof(a); int len6=sizeof(*a); printf("len5== %d\n",len5); printf("len6== %d\n",len6); return ;}int main(){ char a[10]="123456789"; char *d="123456789"; printf("%s\n",a); printf("%s\n",d); int lena=sizeof(a); int strL1=strlen(a); int strL2=strlen(d); printf("this strL1 == : %d\n",strL1); printf("this strL2 == : %d\n",strL2); int lend=sizeof(d); printf(" %s len is %d\n",a,lena); printf(" %s len is %d\n",d,lend); func(a); func2(a); func1(); return 0;}
1.程序存储分布在三个区域:栈 静态和动态存储区。
能够从代码直接操作的对象,如变量和指针,都是栈上的;动态和静态存储区是靠栈上的指针来操作的。
sizeof是计算的对象栈上的投影体积,但是不能返回一个动态分配的数组和外部的数组(必须加数组长度);
strlen是函数,计算字符串中从一个位置到第一个结束字符\0的字符个数,默认从头开始,不包括\0。结果是在运行时计算的。 sizeof是关键字,计算的是一个类型或变量的所占内存空间,不是实际大小。在编译时计算得出。经过试验,sizeof()里的类型也可以不加括弧,编译器为gcc。 strlen的参数只能是字符串指针,且必须以\0结束。而sizeof的参数可以是类型和变量。 字符串在函数传递的时候会退化成指针。故此时需要传递该字符串的空间大小。 故在main函数中 char a[10]="lala"; a是一个字符串。因为字符串完整的存储在栈中。sizeof(a)此时等于10.strlen(a)=4. func(a); char *a="lala"; a此时是一个指针。因为此时栈中只保留了一个字符串的地址,而字符串存储在静态存储区。sizeof(a)此时等于4.(指针的大小)。strlen(a)=4. 在func函数中sizeof(a)=4.因为此时a字符串在函数传递的时候已经退化成一个字符串地址。
转载地址:http://qygji.baihongyu.com/